Waar in Frankrijk 30.000 vrouwen rondlopen met slechte siliconen, zijn het er in Nederland enkele honderden met Franse borstimplantaten van PIP. Weghalen, luidt nu het advies. Cindy deed dat in januari wegens gezondheidsproblemen. Zij wil het ziekenhuis waar ze op medisch advies een borstvergroting kreeg aansprakelijk stellen.
Het doet zeer, wanneer ze zichzelf in de spiegel bekijkt. Even huilt ze zachtjes. ‘Ik moet beha’s met vullingen dragen. Ik heb niks meer. Ja, littekens. Veel littekens. Ik ben niet mismaakt. Zíj hebben me mismaakt,’ vertelt ze aan het AD vandaag.
Kwaad
Cindy is kwaad. Op het bedrijf dat de siliconen heeft gemaakt die in haar borsten zaten. Op het Nederlandse bedrijf dat de implantaten importeerde. Op de chirurg die ze plaatste. En op het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven, waar ze vijf jaar geleden de operatie onderging.
Ze is één van de tienduizenden vrouwen die ondeugdelijke borstimplantaten van het Franse merk Poly Implant Prothèses hebben (gehad). Deze week is weer een hoop commotie over de siliconen ontstaan toen bleek dat acht Franse vrouwen met die implantaten kanker hebben gekregen. Eén van hen overleed eind vorige maand. Dat komt door de siliconen, denkt haar familie die naar de rechter is gestapt.
Hoewel de medische autoriteiten benadrukken dat er geen verband is vastgesteld tussen de implantaten en kanker, ligt er nu een advies aan de 30.000 vrouwen om de siliconen te laten verwijderen. De Franse regering neemt daarover morgen een officieel besluit.
Problemen
In 2008 beginnen de problemen bij Cindy. Cystes, gewrichtspijnen, een slecht functionerende nier. Dan, oktober 2010, valt een brief op haar deurmat. Afzender: het ziekenhuis. De Inspectie voor de gezondheidszorg heeft de PIP- of M-implantaten verboden wegens de grote kans op scheuren of lekken, zo lezen Cindy en nog honderden andere Nederlandse vrouwen.
Begin dit jaar ondergaat ze de ‘explantatie’, in een kliniek in Zwolle. ‘Toen bleek dat mijn implantaten enorm zweetten. In mijn lijf zaten dus siliconen. De chirurg moest letterlijk de kristallen uit mijn borstweefsel plukken, zo verkleefd was alles.’
Cindy, die zich sinds haar laatste operatie weer helemaal fit voelt, laat het er niet bij zitten. Ze wil een schadevergoeding, ze wil het ziekenhuis aansprakelijk stellen.
Cindy zal moeten leven met ‘lege’ borsten vol littekens. ‘Maar ik ben tenminste weer gezond. Dat is me veel meer waard dan mijn borsten. Daar houd ik me maar aan vast’.
